Dzień dobry, nazywam się Kempek i jestem...Kempkiem.

Ponieważ u mnie wszystko ma swoją kolejność, która niekoniecznie pokrywa się z kolejnością innych osób, uważam, że nadszedł czas się przedstawić.

Pojawiły się już 4 notki i byłoby bardzo niegrzeczne z mojej strony nie powiedzieć czegoś o sobie.

Mogłoby się zdarzyć, że komuś byłoby przykro.

Jak również mogłoby się zdarzyć, że wszedłby tu jakiś człowiek, nie przeczytał jak się przedstawiam i to zrujnowałoby mu życie, bo np. nie zainspirowałam go do stworzenia fantastycznej książki lub filmu.

A co, nie?

 

 

Tak czy owak jestem Kempkiem.

To taki pseudonim, stan umysłu i styl życia.

Nikt poza mną nie może być Kempkiem i z tego powodu wielu ludziom przykro... Niektórzy nawet płaczą. A niektórzy nie i wtedy wystarcza im wymyślanie życia alternatywnego dla Kempka i rozpowszechnianie swoich wizji wśród sąsiadów.

 

 

Mieszkam z Majlordem i Lordasem na tak zwanej Obczyźnie. Pisze "tak zwanej", bo polski język słyszy się tu równie często jak inne. Przynajmniej w pewnych miejscach.

Majlord trochę narzeka, że założyłam KOLEJNY blog i z tego powodu mam szczery zamiar wymienić go na księcia Harrego przy najbliższej okazji. Chociaż może nie, bo ostatnio kupił mi fajne prezenty.

Lordas z kolei, to Lordas - jest przecudownym maleńkim szkrabem (i wrócę do tego zdania, gdy kolejny raz potraktuje drzwiczki piekarnika jak rozkładane krzesełko).

 

Zajmuje się Lordasem, więc przez całe dnie SIEDZĘ W DOMU, ewentualnie NIC NIE ROBIĘ i można przyjąć, że głównie LEŻE I PACHNĘ.

Znaczy standardowo: gotowanie, pieczenie, pranie, sprzątanie, mycie, zmywanie, wieszanie prania, składanie prania i mycie kibla. To ostatnie bardzo lubię, kiedy mam porządny Domestos. Za to nie tknę wanny i umywalki - to działka Majlorda.

Majlord też wyrzuca śmieci. To chyba nawet więcej niż zgodziłby się robić książę Harry, więc się na razie wstrzymuje z wymianą.

 

Lubię czekoladę, a skoro już ją tak lubię, to lubię też moment, kiedy kończę ćwiczyć. Absolutnie nie znoszę zaczynać, dlatego zaczynanie tak słabo mi idzie.

I lubię jak Lordas zjada cały obiad.

 

Za to nie lubię mięsa na słodko. I jak mnie ludzie denerwują. I jak przychodzą Świadkowie, kiedy ja akurat jestem po łokcie w przewijanej kupie, biegnę otworzyć, potykając się po drodze i smarując kupą torebkę w której trzymam klucz, bo być może - tym razem - to listonosz i ma dla mnie paczkę, a to jednak znów oni...

 

Lubię jeszcze wiele innych rzeczy. I nie lubię nawet więcej - albo na odwrót, w zależności od dnia.

Mam zamiar je tu na blogu wymieniać, ale nie dziś.

 

Aha! Mam obłędne 22 lata. Cóż... jeszcze przez 3 dni, więc chwalę się, bo później mogę nie mieć sposobności.

Wyglądam starzej, czuje się starzej i zachowuje się starzej, więc nie wiem ile mam lat duchowo. Coś koło 83.